Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του συγγραφέα, στα γαλλικά. Τον θεωρώ κορυφαίο και καλύτερο από όλους τους βόρειους συγγραφείς. Γράφει καθαρά κοινωνικά μυθιστορήματα με αστυνομική επικάλυψη. Το δε συγκεκριμμένο, η Φωνή στα γαλλικά, είναι για μένα το καλύτερό του. Ελπίζω να είναι επιτυχής και η ελληνική μετάφραση

Ξεκίνησα με αυτό το βιβλίο τον «2ο Μαραθώνιο Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας» και ομολογώ ότι ήταν μια θαυμάσια αρχή!!! Δεν είχα ξαναδιαβάσει τον συγγραφέα, όμως το ήθελα… Και δικαιώθηκα που άρχισα με το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, γιατί πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, την οποία -παρά το δύσκολο θέμα της (πραγματεύεται την ενδοοικογενειακή βία)- ο Indridason αφηγείται εκπληκτικά. Χωρίς να χάνει κανείς ούτε στιγμή από μπροστά του τον πικρό και εξοργιστικό αυτόν «πυρήνα» της υπόθεσης, δεν έχει όμως ν’ αντιμετωπίσει ανώφελα μελοδράματα ούτε λεπτομέρειες που θα του «γύριζαν το στομάχι». Και η ιστορία δεν χάνει τίποτα από αυτή την αντιμετώπιση• αντίθετα, κερδίζει πολύ! Υπάρχει κι εδώ ένας συμπαθέστατος επιθεωρητής, ο Έτλεντουρ, μεθοδικός, ψύχραιμος και αποτελεσματικός όταν δουλεύει, παρ’ όλο που η προσωπική του ζωή καταρρέει από παλιά σφάλματα... Που προσπαθεί, όμως, να τα διορθώσει! Και υπάρχει ένα δίκαιο τέλος, μια «κάθαρση», που ικανοποιεί απόλυτα τον αναγνώστη... Το βιβλίο αξίζει και με το παραπάνω όλα τα βραβεία που απέσπασε! Ο συγγραφέας του μπορεί να κοιτάζει στα μάτια, ως ίσος, όλους τους άλλους σπουδαίους συγγραφείς αστυνομικού του ... ευρύτερου ευρωπαϊκού Βορρά!!

Πολύ καλό! Με εξέπληξε ευχάριστα τόσο για το ατμοσφαιρικό του περιβάλλον όσο και για την πλοκή. Έξυπνη υπόθεση χωρις υπερβολές. όσο πλησίαζα στο τέλος τόσο δεν ήθελα να σταματήσω να διαβάζω. Ελλείψει εικόνων στο μυαλό μου από την Ισλανδία δυσκολεύτηκα αρχικά να δώσω μορφή στον Επιθεωρητή Ετλεντουρ.

Ένα από τα βιβλία που επέλεξα για τον 2ο διαγωνισμό ανάγνωσης αστυνομικής λογοτεχνίας είναι "Η σιωπή του τάφου" που αποτελεί και το πρώτο βιβλίο που διαβάζω από τον συγκεκριμένο συγγραφέα και μπορώ να πω πως με εξέπληξε ευχάριστα. Η ιστορία είναι πολύ καλά δομημένη και εκτυλίσσεται σε δύο εποχές που απέχουν μεταξύ τους 70 χρόνια και στο τέλος η λύση της υπόθεσης τις ενώνει με τους ζώντες πρωταγωνιστές της παλιότερης εποχής να συμπληρώνουν το παζλ των ερωτημάτων που μέχρι εκείνη τη στιγμή έχουν προκύψει. Οι χαρακτήρες έχουν αποδοθεί πολύ καλά και είναι ολοκληρωμένοι. Παράλληλα παρακολουθούμε το προσωπικό δράμα του επιθεωρητή Έτλεντουρ και την αγωνία που τον διακατέχει, όπως και τα φαντάσματα του παρελθόντος του, που τον κυνηγούν στο παρόν. Η εξέλιξη του μυθιστορήματος είναι γρήγορη αλλά όχι εις βάρος της πλοκής, κάτι που κάνει τον αναγνώστη να μη θέλει να το αφήσει από τα χέρια του. Πραγματικά είναι ένα πολύ καλό μυθιστόρημα και αξίζει να διαβαστεί από τους λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας.

στενάχωρο και σκληρό το θέμα, αλλά γράφει δυνατά ο Ιντρίντασον. ζεις την αγωνία και το φόβο της Μαργκριέτ, θέλεις να επέμβεις, να βοηθήσεις και νιώθεις το ίδιο ανίσχυρος όσο και ο Σίμον. δύσκολη η ζωή στην Ισλανδία..., η εικόνα που μου σχηματίστηκε είναι ότι ήταν μικρά κλειστά χωριά που το "δεν είδα, ή μάλλον κάνω ότι δεν είδα, δεν μιλάω" ήταν κανόνας. καταθλιπτικό αλλά καλογραμμένο, μάλλον θα δοκιμάσω κάποιο ακόμα δικό του

Ήταν μια πάρα πολύ ευχάριστη έκπληξη αυτό το βιβλίο. Δεν περίμενα ποτέ ότι ανοίγοντας ένα βιβλίο χαρακτηρισμένο ως αστυνομικό θα διάβαζα τελικά ένα από τα καλύτερα κοινωνικά μυθιστορήματα που έχουν πέσει στα χέρια μου. Στις εκσκαφές για την κατασκευή ενός σπιτιού στο Ρέικιαβικ βρίσκουν τα ίχνη ενός σκελετού. Πιστεύοντας ότι είναι παλιός καλούν την αρχαιολογία για να κάνει την απομάκρυνσή του από το χώμα έτσι ώστε να μη χαθούν πιθανά ίχνη. Και όσο η εκσκαφή προχωράει αργάαααα- αργά (γέλασα αληθινά με την περιγραφή της Έλινμποργκ για τον τρόπο που σκάβουν) και η ομάδα του επιθεωρητή Έτλεντουρ (δηλαδή ο Έτλεντουρ, η Έλινμποργκ και ο Σίγουργουρ Όλι, τρία μόνο άτομα, όλα καλά, μέχρι και τα ονόματα κατάφερα να μάθω) προσπαθεί να γνωρίσει την ιστορία της περιοχής ώστε να έχει μια κατεύθυνση για το ποιός ήταν ο πεθαμένος (ή η πεθαμένη). Και ψάχνουν σε αρχεία, έρχονται σε επαφή με μερικά άτομα (τέσσερα ή πέντε στο σύνολο αν δεν κάνω λάθος) και στο τέλος ταυτόχρονα με την αποκόλληση του σκελετού από το έδαφος βρίσκουν το όνομα του ιδιοκτήτη του. Αυτά με το αστυνομικό μέρος της ιστορίας. Όμως. Υπάρχει μια περίπτωση να είναι το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει από όσα ασχολούνται με την ενδοοικογενειακή βία. Μέχρι τώρα το καλύτερο ήταν το ΡΟΟΥΖ ΜΑΝΤΕΡ του King, αλλά ξεπεράστηκε. ΕΖΗΣΑ τις περιγραφές της κακοποίησης, είναι ελάχιστες αλλά πολύ έντονες (συναισθηματικά, όχι στον τρόπο περιγραφής). Κάθε φορά που εμφανιζόταν ο σύζυγος- πατέρας- δράστης έλεγα από μέσα μου "Ωχ. Την πατήσαμε". Και σε κάποια σημεία υπάρχει μια εξαιρετική ανάλυση των αισθημάτων του ατόμου που υφίσταται την κακοποίηση και του τρόπου με τον οποίο αφήνεται στα χέρια του δράστη. Τόσο καλά τα λέει, που μου ερχόταν να βγάλω φωτοτυπία και να τα κολλήσω στα δέντρα στην πόλη ώστε να τα διαβάσουν όλοι μπας και κινητοποιηθεί κανείς και σώσουμε καμιά ζωή (δεν το έκανα προφανώς). Επίσης ως συνοδευτική ιστορία έχουμε την οικογενειακή ιστορία του Έτλεντουρ, ο οποίος προσπαθεί να σώσει τελευταία στιγμή ότι μπορεί από την οικογένειά του και κάθεται και ενδοσκοπεί. Εξίσου διδακτική ιστορία και η δική του όσον αφορά τις σχέσεις ανάμεσα στους γονείς και την επίδρασή τους στα παιδιά. Συνοψίζοντας θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα πάρα πολύ καλό βιβλίο. Και ότι σίγουρα θα διαβάσω και τα υπόλοιπα του συγγραφέα, ο τρόπος γραφής του είναι στρωτός, ωραίος και σαφής.

Φοβερή ιστορία, με δυνατή αναφορά στην ενδοοικογενειακή βία.Και τα 3 βιβλία του συγγραφέα, εκτός από υπέροχα αστυνομικά μυθιστορήματα, έχουν και μεγάλες αναφορές σε σοβαρά κοινωνικά ζητήματα. Κατά την γνώμη μου, αυτό ξεχωρίζει τον Indridason από πολλούς άλλους συγγραφείς αστυνομικών βιβλίων. Και σ' αυτό το βιβλίο, όπως και στα άλλα δύο, η ιστορία έχει αρκετή αγωνία και μυστήριο μέχρι το τέλος της. Η γραφή είναι καταπληκτική και μου αρέσει πάρα πολύ ο τρόπος που ο συγγραφέας χειρίζεται παράλληλα τις 2 ιστορίες μέχρι να τις φτάσει σε σύνδεση μεταξύ τους.