Πώς αγκαλιάζεται η Ιστορία με την καθημερινότητα ή το ατομικό με το συλλογικό; Αυτό είναι το ερώτημα το οποίο υποβάλλει ο Βασίλης Γκουρογιάννης με τη δεύτερη συλλογή διηγημάτων του «Από την άλλη γωνία», που έρχεται μετά από τρία μυθιστορήματα, για να υπερκεράσει αμέσως και τα τρία με μεγάλη διαφορά. […]
Η μαύρη κωμωδία και το βαθύ, εσωτερικό δράμα γίνονται στα διηγήματα του Γκουρογιάννη οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: από τη μία πλευρά είναι το γέλιο που προκαλούν τα παθήματα των ανθρώπων όταν πέφτουν, στις ημέρες μας ή σε προγενέστερους καιρούς, στα δίχτυα των ανηλεών συγκρούσεων της εποχής και του τόπου τους, χωρίς να τους περνάει καν από το νου η ιδέα να προσπαθήσουν να τη γλιτώσουν. Από την άλλη είναι η οδύνη και η ένταση με την οποία ζουν την εμπλοκή τους όταν βρίσκονται όντως σε αδυναμία να την αντιμετωπίσουν. […] Είναι, παρ’ όλα αυτά, φανερό πως και στα δέκα κομμάτια της συλλογής ο συγγραφέας έχει βρει πέρα για πέρα τη φόρμα και τον τόνο του και μας δίνει μια πολύ καλή και εξαιρετικά προσεγμένη δουλειά.  

Η Μικρασιατική καταστροφή, ο ελληνοϊταλικός πόλεμος, η Φρειδερίκη και τα... οπίσθιά της, οι σχέσεις Ελλήνων-Αλβανών, αποτελούν τα εδάφη πάνω στα οποία χτίζει ο Βασίλης Γκουρογιάννης τα καινούργια του διηγήματα. Με ιστορικό βάρος αλλά και λυτρωτικό χιούμορ. [...]
Η συλλογή διηγημάτων «Από την άλλη γωνία» του ηπειρώτη συγγραφέα έχει τη σφραγίδα της ιστορίας. Της ιστορίας που στοιχειώνει τα χώματα της Ηπείρου και τα γραπτά των πεζογράφων της, από τον Χατζή και τον Μηλιώνη μέχρι τον Γκουρογιάννη και τον Δημητρίου. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει και μια ανακουφιστική ελαφράδα, είτε λόγω ύφους, είτε λόγω της πανταχού παρούσας συγγραφικής φαντασίας, που είναι από τα σπουδαία όπλα του Γκουρογιάννη. [...]
Στα καλοζυγισμένα διηγήματα του Γκουρογιάννη υπάρχει πάντα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης. Τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα το έπος του ’40, ενώ στα βαθιά νερά του Εμφυλίου βουτάει το πόδι μόνο δειγματοληπτικά, σαν ένα τελευταίο δισταγμό πριν από την τελική βουτιά που ακόμη δεν έχει γίνει. Είναι ματιά αριστερή αλλά όχι δογματική. Ελληνοκεντρική και μάλλον τοπικιστική, αλλά όχι εθνικιστική. Η Ήπειρος λαμβάνεται ως ενιαίος χώρος. Στο επίκεντρο τα πάθη του Έλληνα συντοπίτη που βρέθηκε τουλάχιστον δυο φορές στο μάτι του κυκλώνα, κάνει όμως και τον κόπο να μπει στη θέση του Αλβανού και του Τουρκογιαννιώτη. Με τους οποίους, είναι φανερό, παρά τις διαφορές, νιώθει συγγενής και συμπάσχων.  

Λοξή ματιά στη νεοελληνική κοινωνία, λεπτός σαρκασμός, ιστορικά βιώματα αναγνωρίζονται στη συλλογή δέκα διηγημάτων του Βασίλη Γκουρογιάννη. Με γλώσσα στιβαρή και καλοκουρδισμένη, ο συγγραφέας στρέφει το βλέμμα σε ανθρώπινους τύπους και σε στιγμές της ζωής τους όπου το δράμα και η οδύνη συνομιλούν με την κωμωδία. Ιστορίες ποδοσφαίρου σε αλάνες, ιστορίες πολέμου, αρρώστιας, μετανάστευσης, έρωτα και ματαιοδοξίας.  

Αν μη τι άλλο το έργο του Ηπειρώτη Βασίλη Γκουρογιάννη θεωρείται εδώ και χρόνια ως η επιτομή της λογοτεχνικής γενναιότητας και του στυλ. Με τις ίδιες χάρες, βελτιωμένες και επαυξημένες, μας παραδίδει φέτος τη συλλογή διηγημάτων Από την άλλη γωνία. Οι μικρές ιστορίες του [...] ισορροπούν στην κόψη της πιο παρακινδυνευμένης φαντασίας και της «αριστερής» θεώρησης του κόσμου. Μην το χάσετε.  

Ο συγγραφέας [...] χρησιμοποιεί το παράδοξο, στοιχεία του φανταστικού και του ονειρικού κι ένα ιδιότυπο χιούμορ που αποκαλύπτει, που φωτίζει χωρίς να καταγγέλλει, χτυπώντας καίρια στην καρδιά των προβλημάτων. [...] Ο Γκουρογιάννης δεν ξεχνά ούτε στιγμή ότι πρώτο μέλημα μιας αφήγησης είναι η απόλαυση που προκύπτει από αυτήν. Συνδυάζοντας το ανεκδοτολογικό με την τέχνη του παραμυθά, αφήνει την ουσία να παρεισφρρύσει σχεδόν λαθραία, προσφέροντας στον αναγνώστη τη χαρά της ανακάλυψης, τη ζωντάνια και τη φρεσκάδα που έχουν τα νοήματα που χορεύουν ανάμεσα στις γραμμές. Αν και το άρωμα των διηγημάτων είναι έντονα ελληνικό. Η γραφή δεν παραπέμπει στα ηθογραφικά κι ιδεολογικά κλισέ που ταλαιπωρούν δεκαετίες τώρα την ελληνική λογοτεχνία. Μια γραφή ανάλαφρη, γοργή, έξυπνη, η οποία γλιστρά πάντοτε στο πλάι της πραγματικότητας, ένα κράμα μιας σχεδόν αθώας ονειροπόλησης κι ενός σχεδόν δηκτικού σαρκασμού.  

Το πρόσφατο πολιτικό παρελθόν μας κοιτάζει ο Βασίλης Γκουρογιάννης, αλλά με διάθεση ανατρεπτική και με στιλ που δεν μοιάζει σε τίποτε απ’ όσα μέχρι τώρα ξέραμε. Το βιβλίο του Από την άλλη γωνία έχει ήδη κερδίσει τη θέση που του αξίζει [...]. 

Όλο το Κοινοβούλιο διάβασε το διήγημα του Βασίλη Γκουρογιάννη Ο τελευταίος στρατιώτης της 8ης μεραρχίας. Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλης Παντούλας το έστειλε με e-mail σε όλους τους βουλευτές και τους Έλληνες ευρωβουλευτές χαρακτηρίζοντάς το συγκλονιστικό. Κι εμείς, αλλωστε, όταν παρουσιάζαμε τη συλλογή του Από την άλλη γωνία (Μεταίχμιο), μιλούσαμε για ένα από τα καλύτερα διηγήματα που έχουμε διαβάσει τα τελευταία χρόνια. 

Η λοξή ματιά του Βασίλη Γκουρογιάννη πάνω σε καινούργιες αλλά και παλαιότερες πτυχές του ελληνικού βίου και της ελληνικής ιστορίας εγγυάται την απόλαυση του αναγνώστη. Αυτό επιβεβαιώνεται και στη συλλογή διηγημάτων Από την άλλη γωνία, που περιλαμβάνει δέκα διηγήματα με διαφορετικά μεν θέματα αλλά κοινή την πλάγια οπτική γωνία του συγγραφέα. Οι αφηγητές του, πρωτοπρόσωποι ή τριτοπρόσωποι, κατορθώνουν και συνταράσσουν. Ακόμα και στις απλούστερες των ιστοριών, όπως π.χ. «Το φρύδι της βασίλισσας», το καυστικό χιούμορ ή τα υπονομευτικά σχόλια δίνουν λαβή στον περαιτέρω διαλογισμό του αναγνώστη∙ το κωμικό στοιχείο υπερσκελίζεται και η ιστορία οδηγείται σθεναρά στην τραγικωμωδία. Ο συγγραφέας αποδίδει τα μέγιστα όταν ασχολείται με τις πτυχές της ιστορίας μας που καταδεικνύουν τον πόνο και την πικρία που έχει εμποτίσει τον απλό άνθρωπο η συχνά ακούσια συμμετοχή του στις σελίδες της ιστορίας. […] Η διεισδυτικότητα στον ψυχισμό τω ανθρώπων, η ανάδειξη της φυσικής και μεταφυσικής παρουσίας των χώρων […] και η διεκδίκηση της ιστορικότητάς τους, η έμμεση καταδίκη των ρατσιστικών ρητορειών, η πυκνότητα της γραφής, η υπονόμευση και η σκωπτικότητα είναι τα στοιχεία που αναδεικνύουν τη μαστορική τέχνη του συγγραφέα στην καλύτερη ίσως συλλογή διηγημάτων της τελευταίας χρονιάς.