Δεν υπάρχουν προϊόντα στο καλάθι αγορών σας.
Δεν έχετε αγαπημένα προϊόντα
Πρέπει να συνδεθείτε για να εισάγετε αγαπημένα προϊόντα
Μενού
/s3.gy.digital%2Fmetaixmio%2Fuploads%2Fasset%2Fdata%2F12818%2Fmobile-logo_new.png){kind=logo}
/s3.gy.digital%2Fmetaixmio%2Fuploads%2Fasset%2Fdata%2F12817%2Flogo_black.png "metaixmio.gr")
Στη βραχεία λίστα για το βραβείο Μυθιστορήματος 2018 του περιοδικού «Ο Αναγνώστης»
Ιστορία δεν είναι οι απόψεις των ιστορικών, είναι οι ζωές των ανθρώπων.
Ένας ζαχαροπλάστης που φτιάχνει την καλύτερη κρέμα στην πόλη.
Ένας Κρητικός χωροφύλακας που κάνει σαματά.
Μία παρέα από φοιτητές και ο παλιός τους δάσκαλος.
Ένα Γάλλος γιατρός που έζησε πολλά.
Μία αρτίστα που κεντάει γιασεμιά στον ποδόγυρο.
Ένας απότακτος Πελοποννήσιος με σχέδια κρυφά.
Γονείς και παιδιά, φίλοι και συνεργάτες, αδέλφια, μοναχικοί λύκοι, ερωτευμένα ζευγάρια. Ένας φόνος, μία παρ’ ολίγον κατάχρηση και μερικά μυστικά.
Από τη Θεσσαλονίκη του Μεγάλου Πολέμου ως τα capital control, οι ήρωές μας παίρνουν φόρα και προχωρούν μπροστά.
Παρακαλώ συνδεθείτε για να στείλετε τα σχόλιά σας.
Η Σοφία Νικολαΐδου και η τριλογία της για την κοινωνικοπολιτική ιστορία της εκπαίδευσης. Η μυθιστορηματική προσέγγιση των προβλημάτων της ελληνικής παιδείας, από την ιδεολογία ως την οργανωτική δομή.
Αν η έρευνα του ιστορικού παρελθόντος έρχεται να αποκαλύψει στο μυθιστόρημα της Σοφίας Νικολαΐδου Απόψε δεν έχουμε φίλους (2010) τη διαγραφή της δημόσιας μνήμης, φανερώνοντας εκ παραλλήλου την πολιτική και επιστημονική αναξιοπιστία του ελληνικού πανεπιστημίου (τότε και σήμερα), στο επόμενο μυθιστόρημά της με τίτλο Χορεύουν οι ελέφαντες (2012) η στυφή γεύση που προκύπτει από την αντίστιξη παρελθόντος και παρόντος δεν θα αλλάξει: μια κοινωνία που έσπευσε κάποτε να ενταφιάσει μιαν ανεξιχνίαστη δολοφονία και μιαν άδικη καταδίκη (τη δολοφονία του αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ το 1948) βιάζεται τώρα να κρύψει κάτω από το χαλί τα οδυνηρά καθημερινά της προβλήματα: από την ακρισία που διδάσκει στα παιδιά η μέση εκπαίδευση (ως προάγγελος της πανεπιστημιακής παιδείας) ως τα αδιέξοδα στα οποία οδηγούνται κάθε τόσο οι οικογενειακές σχέσεις. Με το Στο τέλος νικάω εγώ η συγγραφέας συμπληρώνει τη μυθιστορηματική της τριλογία για την κοινωνικοπολιτική ιστορία της ελληνικής εκπαίδευσης, ξεκινώντας από τα χρόνια του Χαριλάου Τρικούπη, του Εθνικού Διχασμού και του Α' Παγκοσμίου Πολέμου για να φτάσει ως το δημοψήφισμα του 2015 και τα πολλαπλά προβλήματα με τα οποία βρίσκεται στις ημέρες μας αντιμέτωπη η νέα γενιά: μια γενιά που εγκαταλείπει εκούσα άκουσα την Ελλάδα, αναζητώντας την τύχη της σε χώρες που είναι σε θέση να αξιοποιήσουν την κατάρτιση και τα μορφωτικά της προσόντα (αν και κανείς δεν ξέρει με ποια ακριβώς κατάληξη). Και εδώ δεν πρόκειται βεβαίως μόνο για την οικονομική κρίση, αλλά και για τα βαθύτερα προβλήματα της ελληνικής παιδείας (από την ιδεολογία ως την οργανωτική δομή). Το παρελθόν όμως θα συνομιλήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο εκ νέου με το παρόν, ρίχνοντας αυτή τη φορά τα δίχτυα του και στο μέλλον: ένα μέλλον που μολονότι είναι δύσκολο να διαγνώσουμε, κατακλύζει με όλο και μεγαλύτερο άγχος όσους είναι υποχρεωμένοι να ψάξουν την ταυτότητά τους μέσα από τους πιο διαφορετικούς δρόμους.
Copyright © 2024 metaixmio.gr | All Rights Reserved
