Ο κύριος Πετράν έφτιαχνε τις πιο ωραίες μαριονέτες της πόλης. Δεν τις πωλούσε, τις έφτιαχνε για την ευχαρίστησή του. Γι' αυτό και ήταν τέλειες. Σαν αληθινές. Ενα πουλί, έργο του, φτερούγισε ψηλά και χάθηκε. Κι ένα σκυλί, κι αυτό δικό του, άρχισε να γαβγίζει. Δάγκωνε κιόλας. Κι αν πεις για την ερωτευμένη κούκλα του, τόσο φλογιζόταν ώστε λαμπάδιασε. Υπήρχε μαγεία στα χέρια του κυρίου Πετράν... Ετσι και το ανδρείκελο που κατασκεύασε, αυτό κι αν ήταν μαγεμένο. «Θα είναι ο σωσίας μου», είχε σκεφθεί. Μα ήταν και δεν ήταν. Είχε φωνή σαν του αηδονιού και τρυφερότητα και καλοσύνη σαν του βρέφους. «Εσύ είσαι, αδελφέ μου;», ρώτησε τον γεννήτορά του η μαριονέτα, την οποία ο ο κύριος Πετράν βρήκε τέρας, άσχημη, καθόλου δεν του προσομοίαζε. Νόμιζε! «Φύγε. Μ' αηδιάζεις». Τώρα, στους δρόμους του κόσμου, στη μεγάλη πόλη, δίχως χαρά, δίχως καν όνομα, πλανιέται η λυπημένη μαριονέτα. Σαν άκουσε τη λέξη «χτυποκάρδι» τη βρήκε ταιριαστή για όνομα. Ο Χτυποκάρδης! Που στη θέα του οι άνθρωποι έτρεχαν σαν κυνηγημένοι. Ή τον έδιωχναν με τις πέτρες. Μέχρι και σκυλιά τον καταδίωξαν. Και μοναχά ένα κοριτσάκι, μια υπέροχη μικρούλα μάγισσα, τον δέχτηκε φιλικά και φυσικά... Η ιστορία αυτή του Καρλ Νοράκ (άλλα δύο έργα του στις εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες), με το παράξενο τέλος και τη λαμπρή εικονογράφηση της Ντοτρεμέρ, προκαλεί πολλά γλυκά συναισθήματα.  

Ο Χτυποκάρδης του Καρλ Νοράκ είναι η πιο συγκινητική ιστορία για τη διαφορετικότητα που θα διαβάσετε φέτος.