Μπορείς να αντιμετωπίσεις τους «Οχτώ ντετέκτιβ» και να ανακαλύψεις πρώτος τη λύση του μυστηρίου;
Ο Alex Pavesi σε προκαλεί να ακονίσεις την αστυνομική σου συλλογιστική.

O Alex Pavesi λατρεύει τους γρίφους, γι’ αυτό και αποφάσισε να τους ενσωματώσει με ευφυή τρόπο στην πλούσια και αριστοτεχνική πλοκή του πρώτου του βιβλίου. Οι «Οχτώ ντετέκτιβ» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που φέρει την αύρα των κλασικών ιστοριών του είδους, ακολουθώντας τους κανόνες που όρισαν σπουδαίοι συγγραφείς όπως η Άγκαθα Κρίστι. Με μια ευφάνταστη δομή που παραπέμπει σε λαβύρινθο, με ασυνήθιστους διαλόγους που αποπνέουν μυστήριο και με σταθερό τέμπο αφήγησης που δίνει έμφαση στην εξιχνίαση κάθε υπόθεσης, ο συγγραφέας μεταφέρει στο χαρτί επτά ιστορίες φόνων με πολλές ενδείξεις και πλήθος υπόπτων, με εναλλαγές προσώπων και τοποθεσιών και φυσικά με απρόβλεπτη κατάληξη. Κάθε ιστορία είναι και ένα ξεχωριστό αστυνομικό διήγημα, με αρχή, μέση και τέλος, και οδηγεί στην αποκάλυψη μυστικών που έμειναν θαμμένα για χρόνια ψάχνοντας δικαίωση και λύτρωση.
Η Τζούλια Χαρτ είναι μια φιλόδοξη και τολμηρή επιμελήτρια. Όταν στα χέρια της πέφτει το βιβλίο του καθηγητή μαθηματικών Γκραντ Μακάλιστερ, που είχε εκδοθεί στις αρχές του 1940 με τον τίτλο «Οι λευκοί φόνοι», αποφασίζει να τον συναντήσει από κοντά. Σκοπός της είναι να πείσει τον παράξενο καθηγητή, που έχει απομονωθεί για περισσότερο από δύο δεκαετίες σε ένα μικρό νησί της Μεσογείου, να συμφωνήσει στην επανέκδοση του βιβλίου, αφού έχουν περάσει πια τριάντα χρόνια. Οι συναντήσεις τους αποκτούν ξαφνικά μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς διαβάζοντας κάθε ιστορία, η Τζούλια εντοπίζει ασυμφωνίες και αστοχίες στις επτά ιστορίες μυστηρίου που είναι αποτυπωμένες στο βιβλίο και ο καθηγητής προσπαθεί να τη μυήσει στον τρόπο που γράφτηκε η καθεμιά αλλά και στο τι εξυπηρετεί τελικά αυτή η συλλογή ακολουθώντας τη μαθηματική συλλογιστική και λογική. 

«Οι χαρακτήρες που μπορεί να ήταν ή να μην ήταν υπεύθυνοι για τον φόνο. Ένα μυστήριο φόνου σπάνια έχει πάνω από είκοσι υπόπτους, αλλά δεν θέτουμε κανένα ανώτατο όριο στον επιτρεπόμενο αριθμό. Αν μπορείς να έχεις ένα μυστήριο φόνου με πεντακόσιους υπόπτους, τότε μπορείς να έχεις και ένα μυστήριο φόνου με πεντακόσιους έναν. Αυτό το επιχείρημα δεν ισχύει για το κατώτερο όριο. Εκεί, το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι ότι οι αρνητικοί αριθμοί αποκλείονται».

Γιατί κάθε ιστορία μυστηρίου οφείλει να ακολουθεί τους δικούς της κανόνες. Μόνο που η Τζούλια αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως μέσα από αυτές τις επτά ιστορίες, ξεπροβάλλουν συσχετισμοί με ένα αληθινό έγκλημα που συνέβη πριν από χρόνια και έχει παραμείνει ανεξιχνίαστο. Ο καθηγητής δεν την πείθει με τις απαντήσεις του και εκείνη εφαρμόζει ένα δικό της σχέδιο για τον αναγκάσει να πει την αλήθεια. Μόνο που ούτε εκείνος φαντάζεται τι τον περιμένει τελικά.
Ακολουθώντας τα χνάρια που όρισαν οι θεμελιωτές της αστυνομικής λογοτεχνίας, ο Alex Pavesi μπαίνει στον κόσμο των κλασικών whodunnit μυθιστορημάτων και τηρεί ευλαβικά τους αυστηρούς κανόνες και τις αρχές τους, βάζοντας όμως και τη δική του ξεχωριστή πινελιά. Δίνει πνοή σε μια φόρμα φαινομενικά περίπλοκη στήνοντας την πλοκή του σε επτά μυστήρια βάναυσων δολοφονιών, καθεμιά από τις οποίες διαθέτει το στιλ της χρυσής εποχής με τροποποιήσεις σε ό,τι αφορά τον αριθμό των υπόπτων και των μαθηματικών τύπων που ακολουθεί ο συγγραφέας τους για την ανάπτυξη της υπόθεσης. Παράλληλα όμως, προβάλλει και μια άλλη παράξενη ιστορία μέσα από τις άκρως ενδιαφέρουσες συζητήσεις ανάμεσα στην επιμελήτρια του βιβλίου και τον συγγραφέα. Συζητήσεις που φωτίζουν σκοτεινά σημεία του μυθιστορήματος και οδηγούν στη διαλεύκανση ενός άλλου φόνου.
Η άκρως ανατρεπτική και πρωτότυπη αυτή προσέγγιση του Pavesi κλείνει το μάτι στον αναγνώστη και τον προκαλεί να γίνει και εκείνος ντετέκτιβ, να ανακαλύψει τις ασάφειες σε κάθε ιστορία, να αποκωδικοποιήσει τα αινίγματα και τους γρίφους, να αντιπαραβάλλει τις ενδείξεις και να ρίξει πρώτος φως στο όγδοο έγκλημα, που μένει για χρόνια ανεξιχνίαστο. Αμέσως μετά την πρώτη ιστορία, το παιχνίδι ξεκινά και ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλα αποτελούν κομμάτια ενός περίπλοκου παζλ που απαιτεί την απόλυτη συγκέντρωση και την προσοχή στη λεπτομέρεια. Τα στοιχεία είναι εκεί, κλείνουν το μάτι και περιμένουν. Οι περιγραφές, τα χρώματα, οι διάλογοι, οι ήρωες, η διαρρύθμιση των χώρων, διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο και μόνο ένα καλά ακονισμένο αστυνομικό δαιμόνιο μπορεί να τα εντοπίσει και να τα συνδυάσει.
Οι «Οχτώ ντετέκτιβ» είναι ένα συναρπαστικό, διασκεδαστικό και έξυπνο σύνολο αστυνομικών ιστοριών που ανοίγουν την πόρτα σε ένα μυστηριώδες escape room μιας άλλης εποχής και απαιτούν την προσοχή σου, την απόλυτη συγκέντρωσή σου και την αστυνομική σου ευστροφία για να σε αποζημιώσουν στο απόλυτο.

diastixo.gr

culture21century.gr

Η επιμελήτρια εκδόσεων Τζούλια Χαρτ επισκέπτεται ένα μονήρη συγγραφέα σ’ ένα αδιευκρίνιστο νησί, όπου ο τελευταίος έχει βρει καταφύγιο μετά την εμπορική αποτυχία της συλλογής του από επτά αστυνομικά διηγήματα. Έχουν περάσει είκοσι χρόνια από τότε, και ο εκδότης για τον οποίο εργάζεται η Τζούλια θέλει να εξασφαλίσει τα δικαιώματα για μια ανατύπωση της συλλογής. Επιπλέον, έχοντας διαβάσει πολύ προσεκτικά τα διηγήματα, η Τζούλια έχει εντοπίσει αβλεψίες και μικρά πραγματολογικά λάθη τα οποία θέλει να συζητήσει με τον συγγραφέα, Γκραντ Μακάλιστερ. Εκείνος, ένας μεσόκοπος και κουρασμένος άντρας, θέλει απλώς να ξεμπερδεύει. Άλλωστε, είχε γράψει τα διηγήματα σαν επιβεβαίωση της μαθηματικής θεωρίας του, στο δοκίμιο οι Μεταθέσεις στην αστυνομική λογοτεχνία − μια θεωρία για τους κανόνες που πρέπει να διέπουν «ένα μυστήριο φόνου». Η Τζούλια αρχίζει να του διαβάζει τα διηγήματα, μαζί με τις παρατηρήσεις της. Υποτίθεται ότι αυτά είχαν γραφεί το 1940, και οι Οχτώ ντετέκτιβ διαδραματίζονται μετά από είκοσι έτη − δηλαδή, το 1960 χοντρικά.
Η πρώτη απορία του προσεκτικού αναγνώστη είναι γιατί μιλάμε για επτά διηγήματα και οχτώ ντετέκτιβ; Οι απορίες πολλαπλασιάζονται όσο διαβάζουμε, μαζί με την Τζούλια, την πρώτη εκδοχή των ιστοριών. Η καθεμία είναι γραμμένη βάση ενός προτύπου της κλασικής αστυνομικής λογοτεχνίας: υπάρχει μυστήριο κλειστού δωματίου (locked-room mystery), κλασικό whodunit, μια μεταφυσική ιστορία, ένα ειδεχθές έγκλημα με πολλούς υπόπτους, ακόμα και μια ιστορία στο ύφος του Και δεν έμεινε κανένας της Άγκαθα Κριστι. Ο κύριος Μακάλιστερ λέει προς το τέλος του βιβλίου: «Ο κύριος σκοπός ενός μυστηρίου φόνου είναι να δώσει στους αναγνώστες του μια χούφτα υπόπτων και την υπόσχεση ότι σε εκατό σελίδες περίπου θα αποκαλυφθεί ότι ένας ή περισσότεροι είναι δολοφόνοι».
Τα περισσότερα βιβλία της Χρυσής Εποχής του κλασικού αστυνομικού μυθιστορήματος ακολουθούσαν τη συνταγή του περίφημου Δεκαλόγου του συγγραφέα Ronald Knox. Στους Οχτώ ντετέκτιβ, ο Βρετανός Alex Pavesi ανατρέπει όσα θεωρούμε δεδομένα στην αστυνομική λογοτεχνία, το μοναδικό ίσως λογοτεχνικό αφήγημα που ανθίσταται στις επιταγές της μεταμυθοπλασίας [όπου ως «μεταμυθοπλασία» επιλέγουμε τον ορισμό που εστιάζει «στον έντονα αυτοαναφορικό χαρακτήρα ενός έργου και επισύρει την προσοχή του αναγνώστη στο καθεστώς του έργου τέχνης ως τεχνούργημα, ως γλωσσική κατασκευή»]. Ωστόσο, χρειάζεται απίστευτη μαεστρία στην ανατροπή των κανόνων αυτών, αλλιώς το οικοδόμημα της πλοκής καταρρέει.
Ο Pavesi τα καταφέρνει μέχρις ενός σημείου. Τα εγκιβωτισμένα διηγήματα διαθέτουν την απλοϊκότητα των πρώτων αστυνομικών ιστοριών, κι αυτό τα κάνει απολαυστικά. Η τελευταία μεγάλη ανατροπή, όμως, είναι τελείως τραβηγμένη από τα μαλλιά και κουβαλάει την politically correct ηθική των ημερών μας. Οι Οχτώ ντετέκτιβ απευθύνονται περισσότερο στους μελετητές του αστυνομικού είδους και των παραφυάδων αυτού, παρά σε όσους αναζητούν μια ρεαλιστική αστυνομική αφήγηση.

booktimes.gr

Ένα πανέξυπνο μυθιστόρημα, ένα πραγματικό page turner που υπόσχεται πολύ σασπένς, πολλές ανατροπές και πολλές εκπλήξεις. Μια ιστορία που μοιάζει με περίπλοκο μαθηματικό γρίφο που αναζητά τη λύση του και παίζει με το μυαλό του αναγνώστη, ο οποίος ουσιαστικά έχει τον ρόλο του ένατου ντετέκτιβ.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.