Ο χαρισματικός Μάριος Μάζαρης υπογράφει ένα ακόμα βιβλίο, τα «μετέωρα», μια πανέμορφα εικονογραφημένη από τον Βασίλη Κουτσογιάννη ιστορία για παιδιά δημοτικού. Μια ιστορία που θίγει εύστοχα περισσότερα από ένα ζητήματα-κομμάτια που σταδιακά ενώνονται για να σχηματίσουν το τελικό παζλ, που αφορά το διαζύγιο και τον επαναπροσδιορισμό της οικογένειας. Μια ιστορία που στάθηκε αφορμή για μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον δάσκαλο που πρέπει να έχουν όλα τα παιδιά…
Συνέντευξη

Ένα τρυφερό, συγκινητικό, ρεαλιστικό παραμύθι που μαλακώνει αρκετά τη σκληρότητα των αλλαγών που ίσως βιώσει ένα παιδί στο οικογενειακό του περιβάλλον και τονίζει με σωστά παραδείγματα και ρεαλισμό πως τα πράγματα ίσως και να αλλάζουν προς το καλύτερο, ίσως και να είναι αυτό η ευτυχία όλων τους, αφού δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Σταδιακή εξέλιξη της ιστορίας, πλούσιο λεξιλόγιο, τρυφερά αισθήματα, υποδειγματική προσέγγιση ενός δύσκολου θέματος και αξιέπαινη εικονογράφηση είναι μερικά μόνο από τα θετικά χαρακτηριστικά ενός παραμυθιού που δεν πρέπει να λείπει από καμία παιδική βιβλιοθήκη!
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Το πιο προσεγμένο, επιμελημένο και ρέον εικονογραφημένο βιβλίο του Μάριου Μάζαρη.
Διαβάστε ΕΔΩ όλο το κείμενο.

Ένα κοριτσάκι που έχει δίδυμο αδελφό πολύ πολύ διαφορετικό από την ίδια αφηγείται την οικογενειακή τους ιστορία. Μιλά για τον αδελφό της και τις διαφορές τους, τι κάνει εκείνη, τι λέει εκείνος και πώς συμπληρώνονται, ποια είναι η καθημερινότητά τους και ποιες οι προτιμήσεις τους. Εκείνη, το κοριτσάκι μιλά ουσιαστικά, με ουσιαστικά, εκείνος ο αδελφός της συμπληρώνει επεξηγηματικά με επίθετα. Η οικογένεια δένεται μέσα από τα οικογενειακά ταξίδια. Τι συμβαίνει όμως όταν κάποια στιγμή ένας λείπει από το ταξίδι; Είναι και πάλι οικογενειακό αν ο μπαμπάς δεν είναι μαζί τους; Κι η οικογένεια; Είναι ή δεν είναι οικογένεια όταν οι γονείς χωρίζουν και τα σπίτια γίνονται δύο;
Ο Μάζαρης προσεγγίζει με έμπνευση τη στατικότητα των ψηλών βράχων αλλά και την απόλυτα ποιητική διάσταση που τους δίνει το τοπωνύμιο Μετέωρα: Τα αγέρωχα Μετέωρα και οι μετέωροι άνθρωποι, οι άνθρωποι βράχοι και οι βράχοι που είναι πάντα σταθεροί και όρθιοι. Ανακατεύει τα υλικά του με τάξη, οργάνωση και όραμα, χωρίς να παραλείπει το κείμενό του να είναι πάντοτε διαυγές. Η συνάντηση του Μάριου Μάζαρη και με τον Βασίλη Κουτσογιάννη είναι καθοριστική για το αποτέλεσμα. Ο τρόπος που οι λέξεις γίνονται εικόνες, που η οικογένεια συντίθεται, αποσυντίθεται και ξαναφτιάχεται σαν τα κομμάτια ενός παζλ, αποδεικνύει και σε αυτή τη δουλειά του ότι ο Βασίλης Κουτσογιάννης έχει ανεξάντλητες αφηγηματικές δυνατότητες. Σε αυτό το φροντισμένο γλωσσικά και εικαστικά περιβάλλον, οι μικροί αναγνώστες θα νιώσουν δυνατοί σαν βράχοι και ανάλαφροι σαν τα μέλη αυτής της οικογένειας που τα ενώνει η αγάπη. 

Ήθελα να είμαι ο δάσκαλος που δεν είχα.
Άκουγα βέβαια συνέχεια φράσεις όπως «έτσι είναι το σύστημα», «έτσι τα βρήκαμε», όμως εμένα δε μου αρκούσε να αναπαράγω ένα στιλ εκπαίδευσης που ξέρω ότι με βρίσκει αντίθετο ή δεν το εκτιμώ. Εμείς είμαστε το σύστημα, εμείς κάνουμε μικρές ή μεγάλες αλλαγές, εμείς δίνουμε απαντήσεις εκεί που δεν υπάρχουν.
Συνέντευξη