[...] Το μοτίβο του «πετυχημένου-αποτυχημένου» δεν είναι καινούργιο στον Μπενακουίστα [...]. Εμφανίζεται δε και στο παρόν βιβλίο – που είναι και αυτό καλομεταφρασμένο (Ρένα Χατχούτ). Κανένας από τους δύο ήρωες δεν είναι «αποτυχημένος», περιθωριακός, ιδιαίτερα περίεργος. Αντιθέτως είναι και οι δύο αυτό που οι Γάλλοι αποκαλούν «Monsieur tout le monde» (ο κύριος οποιοσδήποτε). [...] Μετά την εξαιρετική εισαγωγή παρακολουθούμε αντιστικτικά τους δύο ήρωες στις κινήσεις τους. Μια τον ένα μια τον άλλο: σαν μια παρτίδα τένις, όπου το κεφάλι των θεατών πηγαίνει δεξιά-αριστερά, ακολουθώντας την τροχιά της μπάλας, έτσι και ο αναγνώστης διαβάζει το ένα κεφάλαιο για τον Τιερύ, που εν πλω γίνεται Πωλ, το άλλο για τον Νικολά. [...] Αυτά και άλλα. Άβυσσος η ψυχή. Όλοι μας κρύβουμε «κάποιον άλλο» ή ορθότερα «κάποιους άλλους». Δεν είναι κατ’ ανάγκη ούτε «καλύτεροι» ούτε «χειρότεροι», ούτε «ανώτεροι» ούτε «κατώτεροι» εαυτοί. Είναι απλώς «άλλοι». Ας τους αναγνωρίσουμε κάποια, εντελώς ανθρώπινα, δικαιώματα.