Κατά τη γνώμη μου αυτό το βιβλίο δε θα 'πρεπε να υπάρχει. Θα μπορούσε άνετα να αποτελεί μικρό διήγημα 15-20 σελίδων αν επικεντρωνόταν μόνο στο ζουμί. Να αφαιρούνταν όλες οι ανούσιες πράξεις των προσώπων, οι ανούσιες σκέψεις τους και η κάθε τρεις και λίγο αναφορά στο ότι πίνουν αλκοόλ ή ότι κάνουν κάτι πρόστυχο. Πιστεύω ότι κανείς δε θα ένιωθε ότι του λείπει κάτι από την πλήρη έκδοση. Και πάλι όμως δε βλέπω τι θα πρόσφερε το να διαβάσει κανείς αυτό το πράμα. Είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάζω της Λέκμπερι, και έχω πληροφορηθεί ότι αυτή τη φορά προσπάθησε να κάνει κάτι διαφορετικό. Δεν ξέρω τι διαφορετικό προσπάθησε να κάνει, αλλά αν όντως δεν είναι αυτό το στιλ της, μακάρι να μη γίνει ποτέ. Τα θετικά είναι ότι διαβάζεται εύκολα, τα κεφάλαια είναι μικρά και σε αφήνουν να πάρεις ανάσα (όχι ότι γίνεται τίποτα το απίθανο για να τη χρειαστείς), η ποιότητα του χαρτιού είναι καλή και το εξώφυλλο είναι όμορφο.

Χωρίς ιδιαίτερο λόγο ύπαρξης! Αρκετά κενά και κάπως ρηχή παρουσίαση των χαρακτήρων! Υπερβολές και πρόχειρη πλοκή! Δε θα το πρότεινα!

Το βιβλίο «Θάρρος ή Αλήθεια» ανήκει στην κατηγορία των Θρίλερ. Πρόκειται για ένα μικρό βιβλίο (110 σελίδων), αλλά με πολύ ενδιαφέρον. Κάθε κεφάλαιο, κάθε σελίδα είναι τόσο «γεμάτη» με γεγονότα και συναισθήματα που μόλις το τελείωσα ένιωσα θαρρείς και είχα διαβάσει ένα βιβλίο τετρακοσίων. Μου άρεσε πολύ η αίσθηση της ομάδας, που ακόμα και αν οι χαρακτήρες ήξεραν ότι δεν ήταν σωστοί ή καλοί ο ένας με τον άλλον, έμεναν πάντα εκεί. Ήταν όλοι τους κατεστραμμένοι και αυτό τους έδενε. Μπορεί να ένιωθαν μόνοι, αλλά κατά βάθος ήξεραν ότι το στήριγμα τους ήταν οι φίλοι τους, ακόμη και αν δεν φαινόταν σε μια πρώτη ματιά. Αυτό το βιβλίο ήταν τόσο βαθιά ψυχογραφημένο, από την αρχή ως το τέλος. Ήταν τόσο λάθος, αλλά με τον σωστό τρόπο. Ακόμη και τώρα, μετά από μια βδομάδα που έχω τελειώσει το βιβλίο, θυμάμαι την παραμικρή λεπτομέρεια, το κάθε συναίσθημα. Πραγματικά το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους! Είτε διαβάζετε το είδος, είτε όχι, θα σας συνεπάρει.