http://www.tanea.gr/
 

Υπάρχουν δύο αξιώματα σχετικά με τη γυναικεία τσάντα: το πρώτο το γνώριζαν καλά οι κομψευόμενες κυρίες, «η γυναίκα ξεχωρίζει από την τσάντα της, ο άνδρας από τα παπούτσια του», το δεύτερο αφορά το savoir vivre, «ένας κύριος, ακόμα και ο σύζυγος, δεν ψάχνει ποτέ μια γυναικεία τσάντα». Ανάμεσα στην κομψότητα και τη διακριτικότητα, τη φιλαρέσκεια και την αυτοπεποίθηση, τη μόδα και το λούσο, προβάλλει ένα σημαντικό αξεσουάρ, στα όρια του φετίχ, κι ο Γάλλος κοινωνιολόγος Ζαν-Κλοντ Κοφμάν εξερευνά «το μυστήριο και τα μυστικά» της τσάντας ως στοιχείο της γυναικείας ταυτότητας, το οποίο, όπως σωστά, σχεδόν υπονομευτικά, επισημαίνει «κατά τη μεγάλη εποχή του μάχιμου φεμινισμού, μόνο τα σουτιέν κάηκαν, όχι οι τσάντες». Η κυρίαρχη αντίφαση που προσδιορίζει αυτή τη «λογική οργάνωση και την τρέλα του πάθους» έγκειται στο γεγονός ότι, ενώ η γυναικεία φύση (σε αντίθεση με την ανδρική «τσαπατσουλιά») ρέπει προς την τάξη, η πλήρης ακαταστασία είναι αυτή που επικρατεί στην τσάντα της.
http://news.kathimerini.gr/