Κι ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένας ιππότης …μοναδικός. Αντώνιος ήταν τ’ όνομά του κι είχε για φίλο του μοναδικό κι αγαπημένο το κατοικίδιό του, μια αράχνη ταραντούλα, τον Μαυρίκιο. Ο Αντώνιος πολεμούσε όλη μέρα σχεδόν φορώντας την ιδιαίτερη πανοπλία του και το βράδυ σαν πήγαινε για ύπνο και η μαμά του τον καληνύχτιζε με ένα φιλί άρχιζε ο μεγάλος του φόβος… το σκοτάδι. Ποιος είπε πως οι ιππότες δεν φοβούνται;  Άνθρωποι είναι κι αυτοί και μάλιστα στην ηλικία του Αντώνιου φοβούνται ακόμα πιο πολύ! Ο Αντώνιος είχε ένα όνειρο, να βρεθεί μια μέρα σε έναν τεράστιο πύργο παρέα με άλλους ιππότες. Κι η πρόσκληση από τον ιππότη Ιάκωβο δεν άργησε να έρθει. Έτοιμος σαν από καιρό, ένα απόγευμα Σαββάτου κρατώντας από το χέρι τη μαμά του βρέθηκε σε  μια σάλα γεμάτη ιππότες με περικεφαλαίες και στολές φανταχτερές. Σαν αρχίζει το παιχνίδι  στο «Σκοτεινό Δωμάτιο», ο Ιππότης Αντώνιος ζορίζεται τόσο που δεν αντέχει καθόλου στο σκοτάδι. Μια έκπληξη όμως τον περιμένει σαν ανοίγει το φως και βλέπει τον ατρόμητο οικοδεσπότη ιππότη Ιάκωβο να τρέμει και κοιτάει με μάτια γουρλωμένα  και φοβισμένα την Ταραντούλα στον ώμο του Αντώνιου. Όλα αλλάζουν στην ψυχή του μικρού ιππότη τότε, και η δύναμη, το θάρρος και η χαρά γα το υπέροχο απόγευμα και τις ανακαλύψεις του του χαρίζουν το πιο φωτεινό χαμόγελο της μέρας ή μάλλον της νύχτας…, μιας ακόμα Καλής Νύχτας!
Μια  υπέροχη Μικρή Καληνύχτα, τούτη τη φορά από την πολυγραφότατη κι αγαπημένη Τζένη Κουτσοδημητροπούλου. Μια έξυπνη ιστορία ιπποτών, αυτών των γενναίων που τελικά νιώθουν κι εκείνοι κάποιες φορές τους φόβους τους να υπερισχύουν της φήμης τους. Ένα παραμύθι για τις φοβίες λοιπόν του σκοταδιού και της νύχτας, δοσμένες με τρόπο μοναδικό. Πώς μπορεί να φοβάται ένας ιππότης που είναι  ο «ύψιστος» ήρωας στη ζωή ενός παιδιού; Μπορεί, γιατί συμβαίνει τελικά σε όλους τους ανθρώπους και ο καθένας νιώθει φόβο για κάτι διαφορετικό. Ένας ατρόμητος ιππότης μπορεί τελικά να έχει και αδυναμίες και στιγμές που χρειάζεται τη βοήθεια των άλλων. Μια καληνύχτα που έχει εικονογραφήσει ακόμα πιο μαγικά η Ναταλία Καπατσούλια. Αναγνωρίσιμες φιγούρες με  το πολύ ιδιαίτερο προσωπικό ύφος  της Ναταλίας συμπληρώνουν την πιο ατρόμητη μικρή καληνύχτα της χρονιάς.
Κι αν ζητάτε ιππότες που νιώθουν όπως όλοι οι «ατρόμητοι», τούτη η ιστορία θα σας μάθει πως ο φόβος είναι ανθρώπινη αδυναμία και συμβαίνει σε όλους μας!
 

kokkinialepou.gr
 

www.captainbook.gr
 

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ο Αντώνιος, που ιππότης δεν ήταν, αλλά ιππότης ήθελε να γίνει. Μια μέρα η μητέρα του του έφερε ένα φυλλάδιο που είχε βρει στο γραμματοκιβώτιό τους. Ο ιππότης Ιάκωβος τον προσκαλούσε στον πύργο του. Ο Αντώνιος δεν έχασε χρόνο. Φόρεσε περικεφαλαία, πανοπλία και χιτώνα και έκανε πως πολεμούσε σε ψεύτικες μάχες. Είχε έρθει η στιγμή να αποδείξει πως ήταν ένας πραγματικός ιππότης. Το βράδυ κατάκοπος έπεσε στο κρεβάτι και η μαμά του έκλεισε το φως. Δεν μπορούσε όμως να κλείσει μάτι. Φοβόταν το σκοτάδι. Όπως κάθε βράδυ, άναψε τον φακό του…
Ένα πραγματικά πολύ έξυπνο βιβλίο για τους φόβους. Που όλοι μας έχουμε, αλλά προσπαθούμε πολλές φορές να κρύψουμε. Ίσως, γιατί πιστεύουμε πως οι άλλοι θα μας κοροϊδέψουν και θα γελάσουν μαζί μας. Όταν όμως αποφασίσουμε να φωνάξουμε δυνατά τον φόβο μας, θα εκπλαγούμε. Όχι μόνο γιατί θα ανακαλύψουμε πως δεν είμαστε οι μοναδικοί που φοβόμαστε κάτι, αλλά γιατί θα οπλιστούμε με δύναμη και κουράγιο για τη συνέχεια.
Εξαιρετικό το εύρημα με τον φακό να αναβοσβήνει στο τέλος, όμορφη εικονογράφηση από την πάντα απολαυστική Ναταλία Καπατσούλια. Από τις ωραιότερες «Μικρές Καληνύχτες» που κυκλοφόρησαν.
 

www.elniplex.com