«Το βιβλίο συνιστάται ανεπιφύλακτα σε όλους τους θνητούς»!. Ποιος έγραψε αυτά τα τόσο βαριά λόγια; Η εφημερίδα Ντέϊλι Μέϊλ!
Και ποιό είναι αυτό το έργο που έχει μια τέτοια προτροπή από τη διεθνούς κύρους εφημερίδα της Βρετανίας; Είναι το Αρκετά ως εδώ της αμερικανίδας συγγραφέως Λάιονελ Σράιβερ, που κατέπληξε με το μυθιστόρημά της Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν, το οποίο αφορά την απέχθεια μιας μάνας για τον εγκληματία γιο της και το οποίο πούλησε 1 εκατομμύριο αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.
Τώρα το ελληνικό κοινό έχει την ευκαιρία να διαβάσει το καινούργιο μυθιστόρημά της, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ και αναφέρεται στον αγώνα μιας αμερικανίδας γυναίκας για να αντιμετωπίσει όχι μόνο έναν αναπάντεχο καρκίνο, αλλά και ένα απάνθρωπο ασφαλιστικό και νοσοκομειακό σύστημα. Ένα σύστημα το οποίο «ζει» θησαυρίζοντας από τον θάνατο ασθενών, λόγω ηθελημένων ελλείψεων και γραφειοκρατικών εμποδίων.
Στην Αμερική της σημερινής κρίσης, ο Σεπ, ένας περιζήτητος υδραυλικός, απόφοιτος του τεχνολογικού κολεγίου, ζει συμβατικά στο Γουέστσεστερ με τη σύζυγό του Γκλίνις, μια δημιουργό κοσμημάτων, απόφοιτο της σχολής καλών τεχνών. Έχουν δύο ενήλικα παιδιά και η ζωή τους κυλάει ανέφελα. Βρίσκονται σε ηλικία γύρω στα πενήντα και ο σύζυγος, αποταμιεύοντας μια ζωή με τις οδηγίες επενδυτικών συμβούλων, έχει συγκεντρώσει ένα αξιοσέβαστο ποσό με σκοπό να πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής του: ένα πολυήμερο -αν όχι… πολύχρονο- ταξίδι στο μαγευτικό νησιωτικό σύμπλεγμα της Ζανζιβάρης.
Και ένα βράδυ πηγαίνει σπίτι προετοιμάζοντας να δείξει τα εισιτήρια χωρίς δυνατότητα επιστροφής χρημάτων σε περίπτωση ακύρωσης, για να κάμψει τις αντιρρήσεις που πρόβαλλε τους τελευταίους μήνες η γυναίκα του.
Όμως, όλα αλλάζουν όταν εκείνη σπεύδει να του πει το τρομερό νέο για το δικό της «ταξίδι»: Τα μισόλογα για τις εξόδους που του έλεγε όλους αυτούς τους μήνες δεν ήταν τίποτ’ άλλο παρά δικαιολογίες για τις εξετάσεις σε γιατρούς και νοσοκομεία, ώστε να επιβεβαιωθεί ένας σπάνιος καρκίνος στον πνεύμονα.
Από κει και πέρα η συγγραφέας αφηγείται την καρτερία της γυναίκας που βλέπει να αλλοιώνεται βαθμηδόν το σώμα της. Περιγράφει εξετάσεις επί εξετάσεων από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, τις ενημερώσεις του γιατρού με μια ουδέτερη αναφορά σε ορολογίες, την εναλλαγή των θεραπειών, τη δοκιμή διαφόρων φαρμάκων (τα περισσότερα για να πειραματισθεί ο θεράπων ιατρός), την πτώση των μαλλιών, την απώλεια του ηθικού αλλά και τη μαχητικότητα που επιστρατεύει η ασθενής την τελευταία στιγμή για μια ελπίδα.
Εντωμεταξύ, ο σύζυγος έχει αλλάξει άρδην. Είναι αυτός που έχει αναλάβει τις δουλειές του σπιτιού, την επιμέλεια των παιδιών, το τρέξιμο σε υπηρεσίες για τα χαρτιά και βρίσκεται δίπλα στη γυναίκα του. Μαζί δίνουν τη μάχη καθώς ανακαλύπτουν ότι η ασφαλιστική τους εταιρεία δεν τους καλύπτει παρά ελάχιστα έξοδα, δεν τους διαθέτει ειδικευμένους γιατρούς, δεν τους πληρώνει το ειδικό φάρμακο για τη χημειοθεραπεία διότι οι ασφαλιστές το κρίνουν… πολύ ακριβό για τον προϋπολογισμό της εταιρείας.
Αναγκάζονται να πληρώνουν εξ ιδίων τα 100.000 δολάρια για το πρόγραμμα χημειοθεραπείας, με αποτέλεσμα ο λογαριασμός για το πολυπόθητο ταξίδι να μειώνεται.
Κάποια στιγμή η Γκλίνις αποκαλύπτει από το κρεβάτι του πόνου στον Σεπ ότι εκείνη προκάλεσε τον καρκίνο γιατί, επί χρόνια, χρησιμοποιούσε στη δουλειά της εργαλεία αμιάντου τα οποία ήταν απαγορευμένα και τα έκλεψε από τη σχολή, παρότι η καθηγήτριά της τα είχε αποθηκεύσει ως επικίνδυνα. Και αυτό το έκανε η Γκλίνις γιατί, στην αρχή του γάμου τους, δεν είχαν λεφτά να αγοράσουν καινούργια. Βρίσκουν ποια ήταν η εταιρεία κατασκευής, υποβάλλουν μήνυση, η Γκλίνις καταθέτει επί 4 ώρες στον ανακριτή, αλλά αναγκάζονται να δεχθούν συμβιβασμό με ένα συμβολικό ποσό, φοβούμενοι την πρακτική των δικηγόρων να ερευνούν την προσωπική ζωή των μηνυτών και -αν δεν βρίσκουν κάτι- τότε να κατασκευάζουν με ψευδομάρτυρες απίθανα σκάνδαλα - ακόμη και σεξουαλικά.
Η συγγραφέας θίγει όχι μόνο την αναλγησία των μηχανισμών συμφερόντων, αλλά και την αντιδραστική αντίληψη του μέσου Αμερικανού, ο οποίος ακούει «κρατικό σύστημα υγείας» και … παίρνει δρόμο, φοβούμενος ότι θα χρεωθεί την περίθαλψη άλλων με αβάστακτους φόρους, με αποτέλεσμα να βλέπει τον θεσμό της κρατικής περίθαλψης ως «μπαμπούλα», όπως επισημάνει η συγγραφέας.
Τελικά η ηρωίδα, ξέροντας ότι έχει ζωή λίγων μηνών, αποφασίζει να πραγματοποιήσει το πολυσυζητημένο ταξίδι. Πεθαίνει στα χέρια του συζύγου ένα πρωί σε έναν μαγευτικό τόπο που επιτέλους γνώρισε και απόλαυσε σε ατέλειωτους περιπάτους υποβασταζόμενη από τον αγαπημένο της άνδρα.
Μια φοβερή αρρώστια μεταμόρφωσε το ωραίο γυναικείο σώμα, μεταμορφώνοντας και τον συμβατικό γάμο σε μια βαθιά και αληθινή αγάπη.
Πρόκειται για ένα υπέρ-μυθιστόρημα 610 σελίδων, που -όπως προκύπτει από τις έντονες λεπτομέρειες- ανήκει στο είδος εκείνο της πεζογραφίας που βασίζεται σε αληθινές ιστορίες από βιωματικές αφηγήσεις και από εκτεταμένο ρεπορτάζ στο διαδίκτυο.
Ένα ανάγνωσμα που κάνει και τους πιο σκληρούς αναγνώστες να δακρύσουν…

Είχα κάποτε ένα φίλο που ορκιζόταν ότι στα 50 του, με το κομπόδεμα που θα' χε αποκτήσει, θ' άλλαζε οριστικά τρόπο ζωής. Σήμερα πλησιάζει τα 60, ακόμα να γράψει τα βιβλία που ονειρευόταν, κι έχοντας μεταλλαχτεί σ' επιχειρηματία, είναι χωμένος ακόμα πιο βαθιά στα “σκατά”. Αυτόν σκεφτόμουν -πού' σαι νιότη...- ξεκινώντας το “Αρκετά ως εδώ” της Λάιονελ Σράιβερ. Προχωρώντας όμως παρακάτω, συνειδητοποίησα ότι η ιστορία του ήρωα της, του Σεπ Νάκερ, είναι εντελώς διαφορετική. Ώσπου να το τελειώσω, το μυθιστόρημά της μου θύμιζε κάτι από την “Επέλαση των βαρβάρων” του Ντενί Αρκάν. Πολύ χιούμορ, πολλή θανατίλα, άφθονη οργή, κοφτερή ματιά πάνω στην κοινωνία, ερωτικοί χυμοί υπό τις δυσμενέστερες συνθήκες, άγριος ρεαλισμός, μια βεντάλια από ανθρώπινες σχέσεις κι ένα υπέροχο μέσα στη θλίψη του χάπι έντ!

Η Λάιονελ Σράιβερ με το νέο μπεστ σέλερ της «Αρκετά ως εδώ» (εκδ. Μεταίχμιο) υπερασπίζεται τον τίτλο της πιο τολμηρής συγγραφέως. Η διάσημη αμερικανίδα συγγραφέας εξηγεί στο click@Life πόσο κοστίζει μια ανθρώπινη ζωή.