Ο Gustave Flaubert (Γκιστάβ Φλομπέρ, 1821-1880) γεννήθηκε στη Ρουέν. Μοναχικό παιδί, στράφηκε από μικρή ηλικία στη λογοτεχνία και αφού ανέρρωσε από έναν νευρικό κλονισμό που υπέστη όταν σπούδαζε νομική, αφιερώθηκε στη συγγραφή. Με εξαίρεση τα ταξίδια του στην Εγγύς Ανατολή, την Ελλάδα, την Ιταλία και τη Βόρεια Αφρική και τη θυελλώδη σχέση του με την ποιήτρια Louise Colet, αφιέρωσε τη ζωή του στην τέχνη του. Το έργο του χαρακτηρίζεται από έντονη αισθητική σχολαστικότητα και την παθιασμένη αναζήτηση του le mot juste (της κατάλληλης λέξης). Ο Φλομπέρ μέσα από το έργο του εκφράζει την περιφρόνησή του για την κοινωνία των μπουρζουά και ένα ρομαντικό ενδιαφέρον για τα εξωτικά θέματα ιστορικού ενδιαφέροντος. Η επιτυχία του Μαντάμ Μποβαρύ (1857) εξασφαλίστηκε από την κρατική καταδίκη του για «ανηθικότητα». Tο Σαλαμπώ (1862) και η Αισθηματική αγωγή (1869) δεν έλαβαν θερμή κριτική. Η συγγραφική του αξία αναγνωρίστηκε με την έκδοση του Τρεις ιστορίες (1877), ωστόσο στον κύκλο των ομοτέχνων του έχαιρε μεγάλης εκτίμησης. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του υπέφερε από κοινωνική απομόνωση και οικονομική ανασφάλεια και στα τελευταία του έργα που έμειναν ανολοκλήρωτα γίνεται εμφανής η πικρία και η απογοήτευσή του.