«Θα γίνω ποτάμι» της Shelley Read

23/11/2023

«Θα γίνω ποτάμι» της Shelley Read

Διαβάστε πώς μας συστήνει η μεταφράστρια Ιλάειρα Διονυσοπούλου το πρώτο μυθιστόρημα της Αμερικανίδας συγγραφέα, μια ιστορία αγάπης και απώλειας, μια ιστορία για το πώς βρίσκεις σπίτι, οικογένεια και σθένος εκεί που δεν το περιμένεις.

Με όχημα ένα πραγματικό γεγονός, την εκκένωση και κατόπιν τη βύθιση μιας μικρής πόλης του Κολοράντο, προκειμένου να κατασκευαστεί τεχνητή λίμνη, η Shelley Read δημιουργεί έναν ανάλγητο κόσμο, γαλουχημένο με προκαταλήψεις, αλλά συνάμα αγνό και όμορφο που οδεύει, εν αγνοία του, προς την καταστροφή του. Εκεί, τοποθετεί την ηρωίδα της, τη Βικτόρια, που αγνοεί τη δύναμή της, όμως οι περιστάσεις την αναγκάζουν να την ανακαλύψει.
Ο λυρισμός, αλλά και η αμεσότητα της γραφής της ζωντανεύουν τους χαρακτήρες και το τοπίο που τους περιβάλλει, συνθέτοντας ένα συναρπαστικό ψηφιδωτό, απτό και παλλόμενο, που ξεχειλίζει από ήχους και μυρωδιές, παρασύροντας τον αναγνώστη από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα σ’ ένα ταξίδι-χείμαρρο.

Στην καρδιά της άγριας ομορφιάς του Κολοράντο, η έφηβη Βικτόρια, κουβαλώντας στις πλάτες της βάρη ενήλικης γυναίκας, γνωρίζει αναπάντεχα τον έρωτα στο πρόσωπο ενός νεαρού Ινδιάνου που άθελά του θα γίνει η πυξίδα της και θα την οδηγήσει στα αχαρτογράφητα εδάφη του δρόμου της προς την ωριμότητα. Αντιμέτωπη με τις δυσβάσταχτες επιπτώσεις αυτής της απαγορευμένης σχέσης, υιοθετεί ακούσια την κοσμοθεωρία του αγαπημένου της και ακολουθεί ασυναίσθητα τα βήματά του, μέχρι να φτάσει στη σωτήρια κατάληξη που θα γιατρέψει την ψυχή της. Σαν ποτάμι που στο πέρασμά του παρασύρει, μα και προσαρμόζεται, η Βικτόρια μαθαίνει να κουβαλάει μέσα της τα βιώματά της, βιώματα οδυνηρά, ευεργετικά, αναπλάθοντας τον ίδιο της τον εαυτό στην πορεία.
Μέσα από τον πόνο της απώλειας, με όπλο το ένστικτο της επιβίωσης και την ανάμνηση του χαμένου έρωτά της, η Βικτόρια θα βιώσει τη σκληρότητα που διαποτίζει τον περίγυρό της και θα την αποτινάξει από πάνω της για να ξαναγεννηθεί.
Ένα περίτεχνο γαϊτανάκι ολοζώντανων χαρακτήρων, αριστοτεχνικά δομημένο, ξετυλίγεται, πλαισιώνοντάς τη και διαμορφώνοντας την εξέλιξη της ζωής της. Ο ψυχρός πατέρας με την κρυφή τρυφερότητά του να αχνοφαίνεται σε ανεπαίσθητες λεπτομέρειες, η νεκρή μητέρα με το βάρος της αόρατης παρουσίας της να ποτίζει κάθε γωνιά του σπιτιού, ο βετεράνος θείος ολοζώντανο παράδειγμα του αδυσώπητου τιμήματος του πολέμου, ο επικίνδυνος αδελφός έρμαιο των καταστροφικών επιλογών του, η «τρελή» Ρούμπι-Άλις, παρίας της γειτονιάς, μα και στυλοβάτης των κατατρεγμένων, η Ζέλντα με την απενοχοποιημένη λογική της και την αβίαστη φιλία της και τέλος η Ίνγκα που μέσα από την προσωπική της τραγωδία βρίσκει το απαιτούμενο σθένος ώστε να δει καθαρά τη λύση που θα οδηγήσει στην εξιλέωση.

Η αδάμαστη φύση του Κολοράντο μοιάζει να παίρνει σάρκα και οστά, αντικατοπτρίζοντας χαρακτηριστικά των ίδιων των κατοίκων και της σκληρής καθημερινότητάς τους. Ο ποταμός Γκάνισον μετατρέπεται σε από μηχανής θεό, που όμως αντί να σώζει, εκδικείται, με τα νερά του να καταπνίγουν την πόλη που ευθύνεται για τα δεινά της ηρωίδας. Από την ορμή του γλιτώνουν μονάχα οι ροδακινιές της οικογένειάς της που η γλύκα του αρώματός τους συνιστούσε ανέκαθεν πηγή ελπίδας στις πιο σκοτεινές στιγμές της. Τα συντρίμμια της γενέτειράς της μαλακώνουν τις πληγές της, ενώ ο ποταμός-εκδικητής γίνεται μάρτυρας της λύτρωσής της. Το κελάρυσμα των νερών του αντηχεί αέναα πίσω από τις λέξεις, ενώ ο ψίθυρος, Θα γίνω ποτάμι, ταλανίζει την ψυχή της Βικτόρια ώσπου να αντιληφθεί, εντέλει, ότι τα κατάφερε.

Ιλάειρα Διονυσοπούλου

Σχετικά βιβλία