Μετά τα «Αιχμηρά αντικείμενα», που διαβάστηκαν και εκτιμήθηκαν πολύ στους κύκλους του αστυνομικού βιβλίου στις ΗΠΑ, η Φλιν συνέχισε να γράφει μυθιστορήματα στο ίδιο μοτίβο: το 2009 παρουσίασε τον «Σκοτεινό τόπο» και τρία χρόνια αργότερα το «Κορίτσι που εξαφανίστηκε», το οποίο έγινε διεθνές μπεστ σέλερ και μεταφέρθηκε στο σινεμά από τον Ντέιβιντ Φίντσερ σε μία από τις πολυσυζητημένες ταινίες των τελευταίων ετών.
Η Φλιν μετά το «Κορίτσι» κέρδισε τον τίτλο μιας συγγραφέα-σταρ που γνωρίζει την τέχνη της δημιουργίας ενός page-turner, του βιβλίου δηλαδή που γυρίζεις τις σελίδες χωρίς να μπορείς να το κλείσεις. Η γραφή της είναι στρωτή και προσιτή, δεν κάνει τίποτα επιτηδευμένο και χτίζει μεθοδικά ένα κλασικό θρίλερ αγωνίας, οδηγώντας τον αναγνώστη στα σημεία που θέλει, πριν επιχειρήσει μια εντυπωσιακή ανατροπή – είναι χαρακτηριστικό της αυτό, η Φλιν λατρεύει να μας ξαφνιάζει. Αφήνει, επίσης, την επιλογή στον αναγνώστη να πιστέψει έως έναν βαθμό αυτό που θέλει, σαν να δηλώνει ότι ο ρόλος της είναι να αφηγηθεί την ιστορία, όχι απαραίτητα να την ερμηνεύσει.
Άθως Δημουλάς, περ. Κ, 1/7/2018
11/07/2018
ΓΙΑΤΙ ΑΡΕΣΕΙ Η ΦΛΙΝ
Αυτή την περίοδο προβάλλεται η τηλεοπτική διασκευή του πρώτου βιβλίου της Gillian Flynn, τα «Αιχμηρά αντικείμενα», ένα εκρηκτικό ντεμπούτο που είχε προκαλέσει αίσθηση.